Publicatie: Assessment of proximal tubular function in heart failure

Het monitoren van de nierfunctie is belangrijk in de behandeling van hartfalen. Echter vele studies en de klinische praktijk focussen zich op de glomerulaire filtratiesnelheid, terwijl er veel minder bekend is over de prevalentie, voorspellers en klinische uitkomsten gerelateerd aan tubulusfunctie in patiënten met hartfalen.

Proximale tubulusfunctie is van groot belang voor patiënten met hartfalen, gezien de proximale tubulus een belangrijke rol speelt in renale natriumhuishouding, natriumretentie en diuretische respons. De tubulaire maximum fosfaat reabsorptiecapaciteit (TmP/GFR) kan gezien worden als een maat voor proximale tubulusfunctie en werd om die reden voor het eerst onderzocht in patiënten met hartfalen.

Leden van Groningen Cardiology die betrokken waren bij dit project waren Lisa Emmens, Eva Boorsma, Kevin Damman, Dirk Jan van Veldhuisen, Adriaan Voors en Jozine ter Maaten.

 

In het visuele abstract hierboven te zien, worden de belangrijkste bevindingen van de studie op een rijtje gezet.

In deze studie berekenden Emmens et al TmP/GFR in 2085 patiënten met hartfalen van een multinationaal, Europees cohort (BIOSTAT-CHF cohort) en 78 patiënten met acuut hartfalen van EMPA-RESPONSE-AHF. Zij ontdekten dat TmP/GFR, als een maat voor proximale tubulusfunctie, vaak gereduceerd is in hartfalen, in het bijzonder in patiënten met meer vergevorderd hartfalen. Daarnaast was een lager TmP/GFR geassocieerd met toekomstig risico op plasma neutrophil gelatinase-associated lipocalin (beter bekend als NGAL, een tubulaire schademarker) verdubbeling over tijd en slechtere klinische uitkomsten. Deze associaties waren onafhankelijk van glomerulaire functie.
Ten slotte had toediening van empagliflozin geen effect op TmP/GFR na correctie voor eGFR.

 

“Voorbij glomerulaire functie kijken met een relevante maat voor proximale tubulusfunctie zal waardevolle cardiorenale inzichten verschaffen”