GIPS IV

Als gevolg van preventieve en farmacologische strategieën en percutane interventies, is afgelopen decennia de prognose van patiënten met een myocardinfarct met ST-elevatie aanzienlijk verbeterd. De mortaliteit is significant afgenomen, echter blijft helaas bij een overgrote meerderheid permanente myocardiale schade achter, waarna er een verhoogd risico bestaat op de ontwikkeling van hartfalen. Hoewel er veel vooruitgang is geboekt, is er geen specifieke behandeling die zich richt op ischemie-reperfusieschade, een paradoxale vorm van myocardiale schade die optreedt als na ischemie de bloedstroom weer op gang komt. Aanvullende behandeling tegen deze myocardiale ischemie-reperfusieschade zal naar verwachting de schade van een hartinfarct verder beperken, met als gevolg dat de hartfunctie behouden blijft en de klinische uitkomsten van een hartinfarct verbeteren.

Momenteel is in verschillende experimentele modellen aangetoond dat H2S bescherming biedt tegen ischemie-reperfusieschade. Het beperkt de grootte van het hartinfarct en zorgt voor behoud van hartkamerfunctie. Remming van interacties van leukocyten, neutralisatie van reactieve zuurstofsoorten en de reductie van apoptose zijn voorgestelde werkingsmechanismen die ten grondslag liggen aan het cardioprotectieve effect van H2S. De H2S donor natriumthiosulfaat (STS) kan veilig intraveneus aan mensen worden toegediend. Dit gebeurt al vele jaren voor aandoeningen als cyanidevergiftiging en calciphylaxis. Tevens beschermt het tegen gehoorschade die kan ontstaan bij chemotherapie gebruik. In een pilot studie zagen we dat STS ook goed verdragen werd bij patiënten met een acuut coronair syndroom.

De, door onze onderzoeksgroep ontworpen, GIPS-IV studie zal de eerste studie zijn die de werkzaamheid van een H2S-donor onderzoekt ter beperking van de grootte van een myocardinfarct in patiënten met een myocardinfarct met ST-elevatie. Momenteel zijn alle patiënten geïncludeerd. De eerste resultaten zullen in het najaar van 2021 volgen.