Interview met Vicente

Elke maand zoomen we in op een van de onderzoeksgroepen van Groningen Cardiology. Wie runt ze, waar gaan ze over, en hoe is het om onderzoek te doen als PhD-kandidaat? Afgelopen woensdag hebben we Isabelle gesproken, en nu gaan we met Vicente om tafel zitten: een van onze promovendi die al een tijdje met haar samenwerkt.

Vicente Artola Arita komt oorspronkelijk uit El Salvador, heeft daar zijn artsendiploma behaald, en is in 2018 begonnen met zijn promotieonderzoek aan het UMCG. Hij was daarvoor al langere tijd geïnteresseerd in medisch onderzoek, en richt zich nu vooral op ritmestoornissen samen met zijn promotor Isabelle van Gelder. Zelf is hij erg geïnteresseerd in gepersonaliseerde geneeskunde: therapieën die gericht zijn op de individuele patiënt in plaats van standaardbehandelingen.

Allereerst: gefeliciteerd! Onlangs heb je de Three Minute Thesis competitie gewonnen. Hoe was het om je hele thesis in een paar minuten te moeten pitchen?

Dank je. Het was best nog een uitdaging om zowel het belang van mijn onderzoek als de implicaties van de resultaten allebei voldoende toe te lichten. Dit alles met een begrijpelijke maar toch wetenschappelijk nauwkeurige pitch van maar een paar minuten! Zelfs mensen zonder onderzoeksachtergrond moesten het kunnen volgen, dat was nog een hele kluif. Ik heb er veel van geleerd: het is niet alleen belangrijk om goed onderzoek te doen, je moet ook goed kunnen communiceren.

Laten we even teruggaan naar het begin. Je bent net afgestudeerd als arts in El Salvador, doet dan nog twee masters, maar hoe ben je daarna verzeild in Nederland?

Ik was altijd al geïnteresseerd in onderzoek en begon er al wat mee te doen in de kliniek waar ik werkte. Dat was onofficieel, dus in mijn vrije tijd, en ik had er dus niet heel veel uren voor op wekelijkse basis. Ik wilde een onderzoekscarrière opbouwen samen met ervaren mensen en een afdeling met de middelen om die wens te ondersteunen. Het PROMINENT-project, een onderzoeksproject voor 16 PhD-kandidaten die diabetes van verschillende kanten wilden onderzoeken, leek mij een goede mogelijkheid om als onderzoeker aan de slag te kunnen. Ik stuurde een brief, solliciteerde, en nu ben ik hier.

Weet je nog wat je eerste indruk was van deze afdeling?

Ik was enorm onder de indruk. Een hele verzameling mensen die allemaal verschillende onderwerpen binnen de cardiologie onderzochten, vaak op erg gespecialiseerde manieren. Ik stond versteld van de ervaring en kennis van de supervisors en van mijn nieuwe collega’s, enthousiasme alom.

Je promotor en onderzoeksgroep zijn natuurlijk belangrijk, maar hoe was het om opeens in Groningen te wonen en te werken? Waren er nog zaken waar je erg aan moest wennen?

Groningen was een complete shock. De omgeving, de taal, het weer, de bureaucratie. Alles was nieuw en overweldigend. Toen ik aankwam begon de winter nog net: het was koud, nat, en donker. In El Salvador is het praktisch het hele jaar door zomer, dus dat was een enorme omslag voor mij. Ik had zeker wat tijd nodig om mij aan te passen, maar uiteindelijk was dit ontdekkingsproces alleen maar leuk, hoewel ik het fietsen bijna verleerd was. Na een paar maanden kon ik weer een matras vervoeren met mijn eigen bakfiets!

Lukt het een beetje om je privéleven te combineren met je werk als onderzoeker?

Soms voelt het alsof er te weinig tijd is om alles gedaan te krijgen. Soms moet ik wat extra moeite doen om alles op de rails te krijgen wat mijn onderzoeken betreft, dat hoort er nou eenmaal bij. Maar zelfs dan heb ik nog genoeg tijd om met mijn familie de omgeving te verkennen en gezellig te doen.

En tot slot: wat is volgens jou de gouden tip voor een aanstaande arts-onderzoeker die van waar dan ook in Groningen belandt?

Kom het uitproberen! Je weet pas of het iets voor je is als je de sprong waagt. Als je van onderzoek houdt dan is er hier genoeg te doen, en meer dan genoeg behulpzame collega’s om je op weg te helpen.